.
Μες στις υποθέσεις
Η αιμοστάλακτη βεβαιότητα
Τα χέρια να ξεπλένει
Στην παλιρροϊκή απουσία τού αν
Θα τραυματιστώ
Αν η συγκομιδή του φόβου
Ξεπεράσει τη σύληση των αρωμάτων
Που δεν θα τα μυρίσεις
Στο αν
Που ακόμη χρόνο δεν έχει
Κι όμως, γίνεται το στιβαρό παρόν
Πρωτοχρονιά δίχως να σημάνει δώδεκα.
Δρύας
Ορφέας
Έβρος
Ποτάμι
Κομμάτια
Ώρες
Λεπτά που ατροφούν.
Όσο νωρίτερα κι αν έρχεται
Το αν του φόβου, του λειψού
Τόσο λαχανιάζει πίσω του η ζωή
Και αλληθωρίζει η όσφρηση
Στην τριαντάφυλλη αμφιβολία
«Την έκοψα απ΄ τον γκρεμό που έσφαζε
Την παραλία
Όταν
Το να εξέπεσε σε αν
Ήμασταν
Τόσο έτοιμοι για το ποτέ»
Και οι κλεψύδρες κλαίνε
Τη χαμένη άμμο
Δίχως λόγο να στραφούν
Δίχως την πτητική ανάσα
Επάνω του στραμμένοι
Μας κυνηγά ένα ακίνητο τζάμι
Άθραυστο και προκαλεί την πιο βαθιά κοπή
Του Σεπτεμβρίου˙
Πίσω του σπαράζει
Σαν ψάρι που αναπνέει αέρα το χαμόγελο.
Art: by Kazytc
.
.
Ψυχοναύτες 