Σοφία Περδίκη , Σιαμαίες λίμνες

.

Βρέθηκαν λίμνες σιαμαίες
στο κέντρο παλίρροιας αμνιακής.
Ίχνος ζωής στον μακρινό ορίζοντα
μόνο μια γέφυρα στο σημείο συγκόλλησης
στενή, ίσα να χωράει ένα κύτταρο φωτός
με μήκος τόσο όσο ένα βράδυ ασέληνο.

Κάθε που φουσκώνουν τα στήθη της μιας
μ’ αέρα συμπυκνωμένο
αναστενάζει η άλλη
πλημμυρίζουν οι όχθες, ταράζονται οι ερωδιοί.
Κι όταν εκείνη καταπίνει την κραυγή
σείεται το υπέδαφος, το ρήγμα προχωράει
αντίλαλο κάνει το αναφιλητό απέναντι.

Είναι συγκλονιστικές οι εξελίξεις
συνεχής των ειδήσεων η ροή
Για τις σιαμαίες λίμνες
που βρέθηκαν στο τέλος του κόσμου
έρχονται κατακλυσμοί
ερίζουν οι επιστήμονες, διχάζονται οι πληθυσμοί.

Είναι από αυτά τα φυσικά φαινόμενα βλέπετε
που δεν αρκεί μια απλή αποστράγγιση
Χρειάζεται τομή.

Digital Art : Margarita Garcia Alonso

.

.

Σοφία Περδίκη, Αψάδα

.

Σε δρόμους κηρωμένους, σ΄εκμαγεία πόλεων
τα βήματα βαριά, στο βάθος οι βάλτοι μελιού
θερμές οι πηγές δεξιά κι αριστερά
λιοντάρια στη σειρά χάσκουν οι κρήνες
να θες να δροσιστείς κι οι γλώσσες καυτές
κανείς δεν μιλάει εδώ
μόνο ανοιγοκλείνουν τα χέρια
Ανοιχτά σημαίνει ναι
Κλειστά όχι
κι εσύ να θέλεις να γλείψεις τους τοίχους
τόσα εύγευστα σχήματα εδώ γύρω
με συμπλέγματα ηρωικά κι ερωτικά και ιστορία μεγάλη.

Έτσι όπως το θολό νερό σχίζει στα δυο τη γριά πόλη της ώχρας
ένα παζάρι στήνεται για όλους τους πεινασμένους

– Είμαι έτοιμος, δίνω όσα – όσα
– Τούτι – ρουμπάτι, η ακατάληπτη μουρμούρα μιας τσιγγάνας
κι ο παπαγάλος να κρατάει τσίλιες

– Δεν θέλω να ξέρω τις προελεύσεις
Βάλε ένα τέταρτο κομμάτι φρέσκο
από τα χαμένα χρώματα της Άνοιξης
και δώσε το κλειδί αυτό εκεί το Μαυριτάνικο,
που δείχνει ν’ ανοίγει όλα τα κιβώτια με τα εσπεριδοειδή φιλιά.
Μια ντουζίνα βάλε να γευτώ απ’ αυτά
ν΄ανοίξω το στόμα μου, να γεμίσω σάλια
Γλυκά να με πνίξει θέλω η αψάδα.

.
Εικαστικό: Σοφία Περδίκη
.

.

Σοφία Περδίκη, Φουσκοθαλασσιά

 .

Έσκυψες πάνω στο φλοιό μιας πoρτοκαλί υφηλίου

και με δώδεκα οδοντογλυφίδες

στήριξες θεωρίες, μπήγοντας τις αιχμές

– κάθε πόρος και μία – σε ίσες αποστάσεις

υπό γωνία, με μορφοποίηση ξεκάθαρη.

Tα κενά σημεία βάφτηκαν με το αίμα της γλώσσας σου

περάστηκαν με λούστρο δύο στρώσεις γερό

και τυπώθηκαν σε πολλαπλά αντίτυπα

που περιοδικά διαβάζονται ανά εποχές και κατά τόπους.

Στις εφημερίδες που κρέμονται

στην απλωμένη μπουγάδα του κόσμου

διέκρινες προσφάτως ένα λάθος

δαίμονας είπες είναι

ανθρώπινης βέβαια κοψιάς

αλλά κι αυτό όπως όλα τα άλλα σφάλματα

τρύπωσε στης θεωρίας τη μακέτα.

Εκείνη η ενδεκάτη η αιχμή

βυθίστηκε στην καρδιά του κτήνους

που έφαγε το δέντρο, το έκανε φύλλο,

που σάπισε το πορτοκάλι

σκουλήκι έγινε κι έσφαξε τον σύντροφο.

Έκλεισες την εφημερίδα, έβγαλες τα γυαλιά

στον κήπο αποκοιμήθηκες

κάτω από του σύννεφου τον ίσκιο.

Μπροστά σου απλώνεται η φουσκοθαλασσιά

δεν έχεις δάκρυα πια.

Painting: Sofia Perdiki /Σοφία Περδίκη , Επί τον τύπον των ήλων

(μικτή τεχνική)

.

.

Σοφία Περδίκη, Η Κυρία Στόουν

 .

Η κυρία Στόουν έκλεισε το βιβλίο της

κι ακούμπησε τα δάχτυλα πάνω στο στήθος

Σ’ αυτή τη στάση τη βρίσκαμε όποτε επιστρέφαμε

Τα μάτια της δυο γαλακτεροί φακοί

φώτιζαν τον τοίχο πίσω μας

Τότε εισβάλλαμε κάτω από το φουστάνι της

να δούμε για ακόμα μια φορά

τον ξυλοκόπο να βγάζει τις μπότες

το τσεκούρι να πέφτει από τα χέρια με κρότο

-ένας μολοσσός χασμουριέται στη γωνία-

ο καιρός που άλλαζε απότομα.

Μα η κυρία πάντα ταραζόταν

Μεταβαλλόταν

στάζαμε στα χείλη λάδι

καιγόμασταν την ώρα που

το ρούχο ανασηκωνόταν

καμιά χαραμάδα για αέρα

και το φως κι αυτό λιγόστευε

μύριζε το δέρμα αλόη βέρα

ίδρωνε η παλάμη

το σώμα μας γδερνόταν

σε στρώμα τρίχινο

μας έπνιγαν μοτίβα αγκαθωτά

μας μάτωναν τα σχίνα.

Αχ! Κυρία Στόουν εσύ, με τα μάτια σου κρίνα

στο σπίτι του δάσους έλατα

ράβεις στο στόμα

Έστω μια φορά για λίγο, τράβηξε την αόρατη κουρτίνα.

Photo: Via Google

.

.