Μαρία Κούρση, Ήταν ένα ποίημα

Léon Spilliaert
.
Ζούσε κοντά σε σταθμό τραίνου.
Τα πρωινά έκλεινε τη μύτη
Και βουτούσε στα βαγόνια.
Δεινοί κολυμβητές οι άλλοι επιβάτες
Μόλις που πρόφταινε να βγει.
Παπούτσια πολυάσχολα τον προσπερνούσαν.
****
Τα τραίνα λιγόστευαν με τον καιρό.
Πάλιωναν κι έμπαζαν νερά
Έλεγαν οι αρμόδιοι
Κάποτε του είπαν να κατέβει.
****
Ένα μοτέλ
Φαινόταν δεν φαινόταν
περίπου στην άκρη του κόσμου
Στα φώτα του μικρές γραμμούλες
Τις μετρούσε ο θάνατος
Και τις έσβηνε.
****
Τα βράδια ανεβαίνει αργά
Τα σκαλιά
Κυκλώνει την πόρτα
Κόβει λουλούδια
****
Το ξημέρωμα ανθάκια
Στολίζουν πνιγμένα
Τη θάλασσα
****
Αυτά μου έλεγε όσο ζούσε
Τα βρήκα θαμμένα κάτω
απ’ τα ψηλά δέντρα
της γαλλικής επαρχίας
Και τα θυμήθηκα
~Τα ψηλά δέντρα της γαλλικής επαρχίας, εκδ Γαβριηλίδης 2009~
Painting: Léon Spilliaert
.
.