Στέλλα Δούμου, Θεωρείο

.

 

Στη λίμνη της λάμπας είναι χάραμα.

Όσο κι αν ξηλώνονται τυφλά

αγάλματα σκιών απ’ τα νεφρά του απέναντι κτιρίου

είναι σχεδόν αδύνατο να μιλήσει κανείς

με ολισθηρές λέξεις εναντίον τους

αφού η ανάπτυξή τους επί του δρόμου γίνεται θωπευτικά .

Στη λίμνη της λάμπας πεταλούδες

φορούν τ’ αδιάβροχα μάτια τους.

Το θέαμα πλαντάζει.

Εγώ, στο θεωρείο θυμάμαι ασκήσεις κεκλιμένων εδαφών.

Και πέφτω.

Να μασάς τη νύχτα μέχρι το κόκαλο

να, αυτό είναι όλη η ιστορία.

Art: Max Ernst

.

.