Στέλλα Δούμου, Με όλα τους τα Θήτα αναμμένα, Οξυγώνιοι ύμνοι

Οξυγώνιοι Ύμνοι

Οι νευρώνες της θεϊκής μέλισσας σε κίνηση. Κομφετί από γυάλινες ιστορίες μεγαθαυμάτων. Καθ’ ύψος η πώρωσις της θείκής διαλεκτικής σε δίκροκες λάμψεις.

[Η θέα στο βάθος της χριστιανοσύνης υπήρξε μελισσώδης /Γέννες κεντριών, μέλη γρηγοριανά και οι φυλές των καπουτσίνων με αγκαθωτά κιλίκια λόγχιζαν τον κύκλο του Ανθρώπου.]

.

 .

Η πλέξη των αείμνηστων στην δεξιά παρειά της εκκλησιάζουσας  Υλης.

Οι γαλακτόμορφοι αγγέλουν κάλαντα εγκολπωμένοι στο θησαύρισμα της μαρμαρόπετρας. Χαράσσοντας φλέβες αγιοσύνης.

.

Δάσος από βιτρώ.

το σφυρί της καμπάνας όταν τρελαίνεται τα κάνει θρύψαλα.

Από σιδερένια κλαδιά κρέμονται εν χρω κεκαρμένοι

οι μοναχοί.

Σημαδεμένοι με

τα δώδεκα φιλιά των αποστόλων.

Μνεία του πάτερ ημών .

Οταν τραβιούνται τα νερά του φωτός, σ’αυτόν τον Οίκο,

μπορεί κανείς να τους δει να αιωρούνται. Πνιγμένοι τόσο.

.

.

Λογχοειδείς τένοντες

στηρίζουν αμφισημίες εκλάμψεων.

Ανάσκελη Ινφάντα παραληρεί

ομφαλοσκοπώντας τον ίλιγγο .

Αλώβητη θα εκπνεύσει ευαγγελικές περικοπές .

Δεν φοβάται, παρά μόνο τους δαίμονες που θα της τρυπήσουν τα πνευμόνια

όταν ζητήσει κόκκινο φουστάνι.

.

.

.

.

 Στον καθεδρικό της Άβιλα η δίψα γινόταν πίστη και έγλειφε την αδέσποτη πέτρα μέχρι που μάτωνε.

Κι όσο μάτωνε τόσο την αλείφανε γυμνούς αγίους. Κατόπιν τους   χρυσώνανε κάμποσο για να κρύβεται το αίμα.

.

.

.

.

.

Σπανιότατες ουρές κροταλία .

Εδώ οι πιστοί διδάσκονται το λούστρο των βασιλικών φιδιών πίνοντας αφεψήματα διχρωμίας.

Ή κι αλλιώς:

Mille feuilles λευκού και μαύρου

στα μαρμάρινα γέλια του Μαγαλιάϊς

όταν έπιανε την αστραπή της σύμπασας θάλασσας

με το ράμφος του.

Ολοι οι μεσημβρινοί υποκλίθηκαν στην ρόμπα του.

.

Η ορθοδοξία έψελνε κάλαντα -δεμένη- στα σαράγια και τα δυτικά άμφια στολίζονταν με αφορισμούς. Η Βίβλος άνοιγε πάντα στην ίδια σελίδα: ”αγαπάτε αλλήλους ως εαυτόν.”

Έτσι, για τους απανταχού αγαπημένους ‘’αλλήλους’’ στήθηκαν όμορφοι πύρινοι αδριάντες.

 Και γίνονταν οι Λουτσίες, φωτοβολίδες.

Έπειτα από τις σεμνές αυτές τελετές, ναοί χρυσαφίζονταν . Για την κάθαρση.

Τα εγκόλπια Θήτα των Αρχιερέων έβρισκαν μια κάποια ηρεμία στα διάλιθα και υπέρκομψα προσευχητάρια.

 .

.

 Στο σιδερένιο κρεβάτι του Βκέντιου η  Σαβίνα κι η Κριστέτα  νυχτολούλουδα που πέτρωσαν κοντά του στην Άβιλα .

Χρόνια τώρα όταν κόβονται οι φλέβες της μέρας και ματώνει το σκοτάδι, και η σιωπή τεντώνεται σαν τόξο στον Οίκο τούτο, ακούγονται να μελωδούν οι δυο αδερφές, ενώ του γλύφουν το κεφάλι απ τις φλόγες.

.

.

Photos : Sagrada Familla / Avila Cathedral / San Vicente basilica

Στέλλα Δούμου, Με όλα τους τα Θήτα αναμμένα/ Αραβουργηματικά Άνθη

Αραβουργηματικά Άνθη, Γ’μέρος

Πώς λεπτουργήθηκε το πανάρχαιο έθιμο της τοιχοποιίας

για να χωρέσει το αφέψημα του Σύμπαντος.

Με τι αγάλλοντα τυρκουάζ φωνήεντα και φωτεινά
πετραδάκια πράσινου ανάμεσα στα τρυφηλά ροζέ από ανάσες μωρών. Αργυρόχρυσα κλωνάρια και βαθυκύανοι κρωγμοί πουλιών. Καμιά προδοσία ρωγμής , καμιά τονική διασάλευση και η Σκιά υπάρχει μόνο για να πολλαπλασιάζει το βάθος των ευυπόληπτων επιχρισμάτων.

Σχεδιάστηκε από τυφλούς τεχνίτες με εξαιρετική όμως όσφρηση.Ξετρύπωναν τις τρούφες των χρωμάτων κάτω από πανάρχαιες ρίζες.

.

.

Τα σπασμένα δόντια του Σενέκα?

Αντίθετα , μικρά αλογάκια Καρουζελ

σε πλήρη ανάπτυξη φυγοκεντρικής εμπειρίας.

Είναι τόση η πανοραμική διαύγεια

που μπορεί να δει κανείς

τους μικροσκοπικούς αναβάτες απαλλαγμένους

από την ψευδαίσθηση της ύπαρξης

να φωνάζουν στην δερβίσικη γλώσσα: εκ σ’ εγερ, σι Η.

Πάει να πει, ελευθερία..

.

.

Ελιξίριο από λάζουλι .Γδέρνοντας την πέτρα του λαζουλίτη στο Sar-e -sang οι αλχημιστές φτιάχουν χρώματα και ελιξίρια. Με δαντελωτές ρίζες κίτρων υπερδιεγείρουν την οξύτητα.

Στο Ισφαχάν,ο ουρανός κατεβαίνει ως τα χείλη

των πιστών.

κι αυτοί διηγούνται πως το γαλάζιο νούφαρο

μυρίζει αιωνιότητα.

.

Αμάραντοι ρόδακες της ατράκτου

προελαύνουν λεπτουργώντας και λεπτουργώντας

τις κλίμακες των γαιωδών.

Το κέντημα απαιτεί διπλό κλυδωνισμό

του περίτεχνου.

.

Photos:  Imam Mosque / Isfahan / Iarn

via Google

.

Στέλλα Δούμου, Με όλα τους τα Θήτα αναμμένα/ Αραβουργηματικά άνθη

Αραβουργηματικά άνθη Β’μέρος

Η ανυπακοή των Μεδίκων?
Λάμψη σπαθιού νύχτα στην Άκρα?
Τα γέλια της Σεχραζάτ μετά την διακόρευσή της!
Αφρίζοντα και κατσαρά.
Αφ υψηλού ριγμένα καταπώς τους πρέπει.
Οι πιστοί βεβαίως , τα λένε αίματα της Ηρωδιάδας
μα γι’ αυτό είναι οι θρύλοι. Για να κρύβεται το σεσημασμένο.
Οι εκρήξεις των ιωδών, μαρτυρούν ακατάπαυστα το μη αναστρέψιμο.

.

Φολιδωτοί στρατιώτες μποσταντζήδες 
φυλάνε τον κόλπο της Γκιουλμπαχάρ.
Στον κήπο Των Κρίνων ο πολυχρονεμένος
θα της εμπιστευτεί την παρθενία του.
Το θαύμα της υάλωσης των δακρύων του
συνέβη λίγο αργότερα.
Οταν έσκασε μέσα στα σκοτεινό της σύμπαν, υπέρλαμπρο άστρο .
Ανελήφθη στους επτά ουρανούς
διαπιστευτής του έρωτά της.
Οι μποσταντζήδες
εμάζεψαν τα πέταλα του αίματος.

 .

.

Θηλιές για οδαλίσκες. Από τα μαντήλια τους κρέμονται προσευχές.

Ενα φεγγάρι τις καταπίνει

και στα σπλάχνα του ζωντανεύουν όλα τα καμμένα ξύλα.

Είναι τόσο θλιμμένες οι προσευχές,

που παλινδρομεί τη λύπη τους σε οξύ.

Που χύνεται στην έρημο.Οι βεδουίνοι το κάνουν ασήμι.

Για τάματα.

.

.

Παλλόμενη αυλαία ευγενών

αντανακλάσεων της δυναστείας των παγωνόμορφων .

Τυραννόσαυροι Ρεξ πιπιλούσαν το θάμβος.

Οι παγωνόμορφοι κελάηδησαν την άρια των μεταμορφώσεων.

Οι κίονες αποκαλύφθησαν. Αριστεύοντες αιωνόβιοι.

.

Photos: Imam Mosque/ Isahan/ Iran

via Google

Στέλλα Δούμου, Με όλα τους τα Θήτα Αναμμένα/ Αραβουργηματικά Ανθη

Αραβουργηματικά Ανθη- Α’μέρος

.

Η τελευταία ζώσα μέδουσα του Σύμπαντος.
Από το μάτι της -μπορείτε να το δείτε καθαρά-τρέχει Ουσία.
Ο μουεζίνης πίνει κάθε αυγή τρία μικρογραμμάρια .
Μετά, μπορεί και μιμείται φωνές πληγωμένων πουλιών που ψάχνουν τον θεό τους.

.

.

Μελίσσι δαντελώνει σε κερήθρες το σφαγμένο φως. Καλειδοσκοπικά παρατηρούνται μικροοργανισμοί.

Η μέδουσα εγκυμονεί τον μουεζίνη ανεπτυγμένο κατά δύο οχτάβες.

.

.

-Είστε λοιπόν της περιπατητικής σχολής?

-Ναι, μα χωρίς υποδήματα.

-Έχετε δίκιο, τα υποδήματα φέρνουν μαζί τους την απιστία  και μια σκόνη όλο θόρυβο κι εδώ έχει τόση χρωματιστή ησυχία σε τούτη την κοιλιά του επιβλητικού πλάσματος.

-Χωρίς αιδώ περπατώ ολόγυμνος από σάρκα ,σταματώ θαυμάζοντας τα παράξενα φυλλώματα .

Η μονόφθογγη άρια με γυρίζει στην μήτρα μου.

.

Στη στοά του Γαβριήλ

τρέχει ο Χρόνος με ξέπλεκα μαλλιά.

Διακοσμημένη με τις Λύσεις των Κύκλων του Σύμπαντος.

Σε μία από αυτές , κάποιος Λάζαρος είχε βάλει το χέρι του αποδομώντας τον Κύκλο της Ζωής.

Υστερα από αυτό, όλα ήταν εφικτά.

Ακόμα και οι φύτρες των χρωμάτων.

.

Στέλλα Δούμου, Κοίλα Θαύματα

Κοίλα Θαύματα

.
Σε εκτάρια σκοταδιού, η σφαγίτιδα φλέβα ανεώχθη. Διέλαμψαν χρώματα νιτρογλυκερίνης. Γεννήθηκε ο Υμένας των χιλίων παλλόμενων αναπνοών.
Η άνασσα Μέδουσα ραψωδεί το περίοπτον.

.

Γιορταστικές μέδουσες,

τρούλων τα κοίλα

θολωτά σφαδάζετε στην αλχημεία του φωτός.

.

.

.

.

.

Εξ ημισείας μοιράζονται στρουθία και αλγόριθμοι, ρόδακες και βότρυες

στην φωλεά του Σιωπηλού ‘Oντος που ακινητεί από Άνοιξη και αίμα

χορτασμένο τόσο.

-Ο αμφιβληστροειδής πείθεται και πίνει την πούδρα των ίσκιων.

-Ο αμφιβληστροειδής δεν πείθεται και συσπάται στην άμπωτη της σκόνης.

.

Φλάουτα, κόρνα, λάμπων χρυσός και τα μεγάλα μπλε θυμιάματα θεσπέσια αναστατώνουν τις σαύρες των πιστών.

Ο ΩΝ σε ένα παλιό στασίδι, κλαίει οδυρόμενος. Οι πιστοί θα αγοράσουν σε θερμός τα δάκρυα. Μια μικρή γαζέλα η μάνα Του, λιποθυμά. ”Ακόμη τονε βασανίζουν”, σκέφτεται..

.

.

Κρατούσαν φυλακισμένο τον Αθώο Μονόκερο

Δεν τον τάϊζαν παρά μόνο καρφιά μουσκεμένα σε αίμα και φύλλα λήθης.

Κι αυτός έγλειφε τους τοίχους κι έτσι τα χρώματα γερνούσαν τόσο, που ομόρφαιναν

και όπου μηδέν ,έβγανε ρίζες και διακλαδίζονταν στο μονόχρωμο ‘Απειρο

που άνθισε

και φάνηκε οχτάχρωμη η ευκαρπία.

.

.

Θαύμα χειρός γεννημένο

απ το βαρύ μπλε του κοβαλτίου.

Το μολύβι του ρέκτη όταν λύγισε, υψώθηκαν εύοσμα θρύψαλα θυμιάματα. Βαθυκύανα πάντα.

Τα θρεπτικά στοιχεία του βρέφους βρέθηκαν όλα επάνω στον Σταυρό, καθώς και το θλιμμένο μαντήλι της Μάνας Του.

Πρωτότοκοι τριγμοί,στα διάπλατα σκέλια της Ιστορίας, με το Αίμα να κρούει τας θύρας.

Και η Κασσία να ξερνάει όλα τα παιδιά της στο ”Πιστεύω”.

.

Η εκλαμπρότης του Αδύνατου.

Ολα τα βλέμματα αφήνουν εδώ την τελευταία τους πνοή.

Εδώ η χώρα της ατέλειωτης Λύπης.

Ο Μέγας Επιτάφιος.

Μαύρα λέπια σκεπάζουν το Σώμα.

.

.

.

Kλωβοί μεταμορφώσεων
Άδειοι από όστρακα και πετρώδη εντόσθια.
Αναλήπτονται με όλα τους τα Θήτα αναμμένα.

.

Photos :via Google