Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, Αστερωμένη ώρα

”Είμαι ποιητής … Και κανείς δεν πυροβολεί τους ποιητές”

.

Η αστρογένητη  της νύχτας σιγαλιά

μια τελεία στη μουσική

του απείρου.

Βγαίνω ολόγυμνος στο δρόμο

μεθυσμένος από στίχους

χαμένους.

Το σκοτάδι, διάτρητο

από τραγούδια γρύλων,

έχει εκείνη τη μοιραία νεκρή

φωτιά

του ήχου.

Αυτό το μουσικό φως

που ξεχωρίζει

ο νους.

Οι σκελετοί από χίλιες πεταλούδες

κοιμούνται στον περίβολό μου.

Νιάτα από τρελές αύρες περνούνε

πάνω στο ποτάμι.

μτφ: Κ. Πολίτης

.

(Το κατάλαβα πως μ’είχαν δολοφονήσει.

Ερεύνησαν τα καφενεία τα νεκροταφεία και τις εκκλησιές.

Έψαξαν στα βαρέλια και  στα ντουλάπια.

Εσύλησαν τρεις σκελετούς για να τραβήξουν τα χρυσά τους δόντια.

Μα δε με βρήκαν.

Ποτέ δεν με βρήκαν.

Όχι, ποτέ δεν με βρήκαν)

.

Photo: Goya / Third of May

.

.