Ανρί Μισώ, Ένας φιλήσυχος άνθρωπος

 

.

.

Τεντώνοντας τα χέρια έξω απ’ τα σκεπάσματα, ο Plume εξεπλάγη καθόσον τα μέλη του δεν ‘βρισκαν το τοίχο. «Πάει καλά, σκέφτηκε, θα τον έφαγαν τα μυρμήγκια…» και ξανακοιμήθηκε.

Λίγο αργότερα, η σύζυγος του τον πιάνει και τον σκουντάει: «Κοίτα δω, βρωμοκηφήνα!», του λέει. «Όσο εσύ έπαιρνες τον υπνάκο σου, μας κλέψαν το σπίτι!». Στην πραγματικότητα, έγερνε ο ουρανός, στέγη και τοιχώματα, από πάνω τους και γύρω. «Ό,τι έγινε, έγινε», σκέφτηκε εκείνος.

Λίγο αργότερα, ακούστηκε ένας θόρυβος. Ένα τρένο ερχότανε καταπάνω τους μ’ όλη του την ταχύτητα. «Έτσι που τρέχει, σκέφτηκε, θα φτάσει σίγουρα πριν από μας», και ξανακοιμήθηκε.

Εν συνεχεία ξύπνησε απ’ το κρύο. Κολυμπούσε ολάκερος στο αίμα. Δίπλα του κειτόταν κομματιασμένη η γυναίκα του. «Το αίμα, σκέφτηκε, μόνο μπελάδες φέρνει· αν γινόταν να μην είχε περάσει εκείνο το τρένο, θα ήμουν ιδιαιτέρως ευτυχισμένος. Αλλά μιας και πέρασε ήδη…» και ξανακοιμήθηκε.

– Λοιπόν, είπε ο δικαστής, πως εξηγείτε το γεγονός ότι η σύζυγος σας χτυπήθηκε σε τέτοιο βαθμό ώστε να βρεθεί διαμελισμένη σε οχτώ κομμάτια, δίχως εσείς, που βρισκόσασταν δίπλα της, να μπορέσετε να κάνετε την παραμικρή κίνηση για να αποτρέψετε το κακό, και κυρίως δίχως να αντιληφθείτε καν το παραμικρό. Ιδού το μυστήριο. Ολόκληρη η υπόθεση συνοψίζεται σε τούτη τη λεπτομέρεια.

– Δυστυχώς, επ’ αυτού δεν δύναμαι να σας βοηθήσω, σκέφτηκε ο Plume, και ξανακοιμήθηκε.

– Η εκτέλεση θα λάβει χώρα αύριο. Κατηγορούμενε, έχετε τίποτα να προσθέσετε;

– Συγχωρείστε με, είπε, δεν παρακολούθησα την διαδικασία. Και ξανακοιμήθηκε.
Μετάφραση Ζ. Δ. Αϊναλής

Artwork: Beautiful and Dark Surreal Art, via Google

.

.

Aνρί Μισώ, Η προσβολή

Κάποτε γέννησα ένα αυγό απ όπου βγήκε η Κίνα (καθώς και το Θιβέτ, αλλά αργότερα). Καταλαβαίνετε πόσο μεγάλα αυγά γεννούσα.
Ωστόσο τώρα, όταν ένα μυρμήγκι συναντά κάποιο από τ΄ αυγά μου, αμέσως το ταχτοποιεί μαζί με τα δικά του. Ειλικρινά δεν τα διακρίνει.
Κι εγώ παρίσταμαι στο θέαμα αυτό με μια πνιγμένη λύσσα.
Γιατί πώς να του εξηγήσω την περίπτωση, χωρίς να του εκθέσω την ντροπή μου; Όμως, ακόμη κι έτσι…
<<Αντί να ενοχλείς ένα φτωχό μυρμήγκι>>, θα ‘λεγε, θιγμένο…
Φυσικά! Και καταπίνω σιωπηλά την προσβολή.
.
 μτφρ: Αργύρης Χιόνης

~Με το αγκίστρι στην καρδιά, εκδ. Γαβριηλίδη,2003~

painting: Andrew Heminway

.

.

Ανρί Μισώ, Τοπία

.

Τοπία ειρηνικά ή ερημωμένα.

Τοπία πιότερο του δρόμου της ζωής παρά της επιφάνειας της Γης.

Τοπία του Χρόνου που κυλάει αργά, σχεδόν ακίνητος και κάποτε σαν προς τα πίσω.

Τοπία κουρελιών, ξεσκισμένων νεύρων, τραγουδιών νοσταλγικών.

Τοπία για να καλυφθούν οι πληγές, το ατσάλι, ο κρότος, το κακό,

η εποχή, η θηλιά στο λαιμό, η επιστράτευση.

Τοπία για την κατάργηση των κραυγών.

Τοπία όπως σκεπάζουμε μ’  ένα σεντόνι το κεφάλι.

~~~

Paysages paisibles ou désolés.

Paysages de la route de la vie plutôt que de la surface de la Terre.

Paysages du Temps qui coule lentement, Presque immobile et parfois

comme en arrière.

Paysages des lambeaux, des nerfs  lacérés, des  «saudades».

Paysages pour couvrir les plaies,l’ acier, le mal, l’ époque, la corde au cou, la mobilization.

Paysages pour abolir les cris.

Paysages comme on se tire un drap sur la tête.

~ Με το αγκίστρι στην καρδιά, εκδ. Γαβριηλίδη 2003~

μτφρ: Αργύρης Χιόνης

Painting: Rene Magritte