.
1.Τακτοποιούσε τα χείλη της μετά το φιλί
Υγρασία.
Πόλεις που υπήρξαμε.
2. Αλλόκοτες νύχτες
Τα χέρια –πρόσωπο το κεφάλι– βήματα
οι ώμοι, οι ώμοι,
η τελευταία μου ώρα.
.
Ταχτοποιούσε τα χείλη της μετά το φιλί.
[…]
4. Θυμάμαι.
Πιο πολύ
Που θύμωσες που έπινα που φώναξες που ήρθα.
5.Πόσα ταξίδια!
Πόσες μάταιες διαδρομές!
Καλά που η μουσική
Ευτυχώς που η θάλασσα.
6. Τακτοποιούσε το φιλί μετά από τα χείλη της.
.
~Η Θλίψη του Σώματος, εκδ. Μικρή Άρκτος, 2003~
Artwork: Beth Hoekel
.
.
.
Κάθεται σπίτι όταν οι άλλοι λείπουν. Κλείνει τα παράθυρα.
Ανάβει κερί. Ανάβει τσιγάρο. Δέχεται όσους στερήθηκε.
Κακός χαρακτήρας· απότομη, μονομανής, είρων. Έτοιμη κάθε στιγμή ν’ αγαπήσει.
Αν δεν ήμουν η θάλασσα, έλεγε, θα ήμουν η μουσική.
Τίναζε απ’ τα μαλλιά της τα πουλιά της φωτογραφίας
Κι απ’ το σώμα της τον άδειο χρόνο.
Ή σωπαίνει ή φλυαρεί. Δεν κάνει παζάρια.
Τους έδινε ψυχή και της ζητούσαν λόγια.
Εγώ, έλεγε, η Ιωάννα η Μοναχική
κατάγομαι από τον εαυτό μου
αλλά ευχαρίστως να έρθω στον νου σας
μιαν από αυτές τις λάθος μέρες.
.
~Η θλίψη του σώματος εκδ. Μικρή Άρκτος,2003~
Painting: Steven Kenny
.
.
Ψυχοναύτες 