Ο κύριος Βλαδίμηρος ήταν γεννημένος φυσιοδίφης
τα Σαββατοκύριακα
τις καθημερινές Δημόσιος Υπάλληλος
ευδοκίμως υπηρετούσε
πίσω από τις στοίβες τα χαρτιά του
κατάλογοι, εισερχόμενα ─ εξερχόμενα
δεν ξέρω ακριβώς τι έκανε
εκείνος πάντως συνέχιζε να εργάζεται
προσηλωμένος σε κάποια άλλη σκέψη
Γραφεύς Β’, δεν τον πείραζε καθόλου
δεν τον ενδιέφερε η εξέλιξη
τη ζωή του την έφερε ανάλαφρα
ή βαρέως;
την τίναζε πάντως απ’ τους ώμους του
όταν εξορμούσε στο τέλος της εβδομάδας
φωτογραφίζοντας σπάνιες ορχιδέες
αγαύες αναίμακτες
ξεχωρίζοντας το μοναδικό μανιτάρι που δεν ήταν δηλητηριώδες
για μένα
οι πεταλούδες του ήταν ένα μαυσωλείο
ένας κρυφός κήπος στο σπίτι του
καρφιτσωμένες στην αρχική ─ή την τελική τους─ μορφή
του άνθους
ψυχές
αποσπασμένες οριστικά από την τρέλα του έρωτα
χωρίς πάθη
χωρίς να κινδυνεύουν να καούν πέφτοντας στο φως ανεξιχνίαστες
με λίγο χρυσό από το φτέρωμα να έχει πέσει στο χαρτί
και καλλιγραφημένα τα διπλά τους ονόματα
της ταξινομίας
τηρώντας με ακρίβεια τον κανόνα κεφαλαίων ─ πεζών
σε ατέρμονες καταλόγους
αριθμημένους
με ημερομηνία θανάτου
και τοποθεσία
ένα ληξιαρχείο λεπιδοπτέρων
που με περισσή φροντίδα είχε ο ίδιος θανατώσει.
.
{Αλφαβητάρι των πουλιών, εκδ. Εύμαρος 2014}
photo: via Google/ Butterflies
.
.
Ψυχοναύτες 