.
Εσύ
στα βάθη πάντα
μακρινή
– για να ‘χει μιαν ελπίδα η μάταιη πτήση
***
Λίγη από λάμψη
λίγη από νερό
χαμογελάς καθώς
ουράνιο τόξο
***
Σελήνη ακινητεί στο μέτωπό σου
– μαρμάρου φως το μέλλον επωάζει
***
Σύρεις το σύρτη και
με προσκαλείς
στο βάθος τής καταπακτής
χιονίζει
***
Βαθιά σιγή
δονεί
την ύπαρξή μου
με καταυγάζει το
πελώριο σκότος
***
Κι εσύ Μητέρα που
πυροβατείς
και ξαφνικά φωταγωγείς
το χάος
Από τη συλλογή Νυχτοφιλία (1995)
Digital art: Schloe
.
.
Ψυχοναύτες 