.
τᾶ]ς κε βολλοίμαν ἔρατόν τε βᾶμα
κἀμάρυχμα λάμπρον ἴδην προσώπω,
Το λικνιστό της βάδισμα ποθώ
το φωτεινό της πρόσωπο να δω*
Σαπφώ
Περιδινίζω το δέρμα
σε χορό ελλειπτικό
στροβιλισμός πυρήνα
σε κενό φως
δίχως αποδέκτη.
.
Στο έμπα των ματιών σου
χάνω το ρυθμό
ζαλίζομαι παραπατώντας κύ-
μα γίνομαι ρεύμα ραδιενεργό
-ηλεκτρική θάλασσα-
κι αν Πρωτέας στο βυθό μοιραία
δραπετεύοντας τα πουκάμισά σου αλλάζω
για να σου είμαι όμορφη
η πλάτη μου έχει πάρει το σχήμα του έρωτά σου
.
Είμαστε
στο χάσιμο του σφυγμού
στο θόρυβο πίσω από τη μελωδία
στα παράσιτα κάτω από τον ήχο
στο σφάλμα μετά την πρόσθεση
στο αχ! του σπασμού
στην αρχή πάντα – είμαστε-
.
Η έλξη μας άλμα σε γκρεμό
παράξενη καταστροφή
έσκασε η σαπουνόφουσκα
χωρίς αιτία επανάσταση
μα άξαφνα κατάλαβα
– στο α πάντοτε είμαστε –
κι έγινα τόσο χαρούμενη για αυτό
.
(από υποκλοπή τηλεφωνικών συνομιλιών ανάμεσα σε Julia και Thom)
~πρώτη δημοσίευση staxtes.com 5/01/2016~
* οι δυο στίχοι της Σαπφώς σε απόδοση από τον Κώστα Τοπούζη, εκδ. Επικαιρότητα 1997
Art: Sauco
.
.
Ψυχοναύτες 