Ευτυχία Παναγιώτου, Ζεϊμπέκικο του Κάτω Κόσμου

René Magritte

.

[Στης σημαίας τον πάτο ένας άντρας.

Σκυφτός και σκεφτικός ,φουμάρει.

Σηκώνει το κεφάλι -σε κοιτάζει-σκύβει πάλι, και φουμάρει.]

.

Μάρμαρο, στίχο μελετώ

και το κορμί μου όλο πάει

με τον νέο

ρυθμό να κάμψει.

Ολόστροφος

την ομορφιά ορίζω· θα ’χει χαλάσει

το αντηχείο του μυαλού.

.

Στην άσπρη φρεναπάτη των κινδυνευτών,

τα σίδερα της ηλικίας μου φρένιασαν,

θα πάρω μιαν ανηφοριά , θα πάρω μονοπάτια,

και ποιος γαμήλιος χορός.

Δοσοληψία αφηνιάζει

─ δουλεμπορία των Ουρανών ─

ποιο χαλινάρι.

Στα γόνατά της πέφτοντας,

Να βρω τα σκαλοπάτια που παν’ στη Λευτεριά,

γλίστρησα σε ναρκοπέδιο αισθήματος.

.

Τραγούδι ολάνοιχτο, βορά παθών.

Άκου πώς σκάβουν

τα μέσα [Αντιγόνη].

.

Κι αυτή η ανηφοριά

 ας ήταν

του χρόνου η παγωνιά.

.

Μια πιρουέτα.

Χορευτές, εκδ. κέδρος 2014

Painting: Rene Magritte

.

.