.
ΤΟΥ ΑΝΤΡΑ
ΙΙ
πρώτα του έφυγε η ώρα
μια ώρα, δύο ώρες
ζυγά και μονά στοιχεία των λεπτών
χαλούσαν το σεντονιού το κοπάδι
ύστερα οι μέρες, οι βδομάδες
μήνες λύκοι με στόμα μισοφέγγαρο·
σταμάτησε να πηγαίνει στα χρόνια
ο βράχος του πότισε τα βλαστάρια
τον παρηγόρησε το πράσινο τραγούδι
έμαθε να λέει
α λ ε ξ ί κ ε ν ο ς
όταν το ρολόι του τοίχου
τα μείον αιμοσφαίρια
χτυπούσε
για ακριβώς
Anamneža, εκδ. Γαβριηλίδης
Photo: Johannes Fournier
.
.
ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ
Ι
υπάρχει λίγο νερό
σε κάθε θάνατο’
όπως αλάτι ήλιου
στο σχοινί με τ’ ασπρόρουχα
τη νύχτα μας θυμάται
ο γρύλος του χρόνου
το πρωί σέρνεται
στη γυμνή γροθιά του
τρώει παξιμάδια σε καντίνα
καλπάζει με μια Φορντ
στην εθνική οδό:
Τέμπη
Lincoln Highway
E75 Subotica
υπάρχει λίγο δέρμα
σε κάθε απώλεια
ανέπαφο από συγκινήσεις
ηλίανθους σε κοιμητήρια
ροδαλό γυαλί στα μάτια
και ενθύμια στο βάθος της ντουλάπας
υπάρχει πάντα
ένα ψαλίδι που κόβει τα πόδια
της πραγματικότητας
σαν νικηθούμε
απ’ τη μύγα του τρόμου
που τώρα δα απ’ το παράθυρο
περνάει
σε σχήμα αετού
και πέφτει
(Anamneža, Εκδόσεις Γαβριηλίδη 2014)
.
.
Ψυχοναύτες 