.
Μελανιές σε πεντάγραμμο
Τώρα όταν κάθομαι στο πιάνο
είναι ανούσιο να γράφω μπαγκατέλες
για τέσσερα χέρια,
να μιλώ για τα χείλη σου
στους μηρούς μου,
να φαντάζομαι τον χώρο μικρότερο
και τον πόθο κοντά μου,
να σε χαρακτηρίζω ενάρετη
που θα πει δική μου.
~ Το περιεχόμενο του υπόλοιπου, Εκδόσεις Γαβριηλίδης 2011~
Photo: Es Kaandamn.
.
.
.
Άλλες αυγές, άλλες μυθολογίες.
Άμα νυχτώσει -σκύβοντας μπλε στις μακρινές τουλίπες-
κι ανάψουν μετά το φρούτο τα πούρα τους
οι καλεσμένοι
θα πέσουν αυτά τα σκοτεινά
απ’ την ομπρέλα των πορτατίφ χρώματα της σάλας
στην πέτσα του ποταμού ως ανταύγειες
θα τα παρασύρει
το κρύο νερό
μαζί με καρβουνόπλοια χωρίς καρίνες
προς βόρεια
όπου
προμηθεύουν τις λαμπερές
ανοιξιάτικες νύχτες
το εναλλασσόμενο φίδι
του σέλατος
και βλέπουν τους κρυστάλλους πορτοκαλείς
στα χιονοπέδιλά τους
οι αποστάτες
που -σαν αυτόματες κάμπιες-
πορεύονται με την πειθαρχία της προαπόφασης
για έναν σίγουρα ανέμελο
έλκοντα
πόλο
να ταφούν
μακριά απ’ την πατρίδα τους
για να στεριώσει αυτή των γόνων.
Painting: Graeme Hitchcock
.
.
.
Μαζευόμασταν και λέγαμε τ’ αθέατα όνειρά μας.
Μα το τελικό, το βασικό μας όνειρο ήταν
τα όνειρά μας να υποτιμούν το μέλλον.
Όταν ήμασταν παιδιά στις πρώτες πρώτες τάξεις
μάς χτενίζαν οι μανάδες μας μετά το μπάνιο
τραβώντας πρώτα ακριβοδίκαια μια γραμμή
με το μολύβι πάνω στον ξύλινο χάρακα
και ψάχνοντας μετά την πού στο διάτανο
έχεις παραπέσει κοκάλινη χτένα.
Αγαπούσα τις χωρίστρες.
Τις αγαπούσα γιατί τις είχα δει στην εφημερίδα
σε μια φωτογραφία ημερίδας ποιητών
που έπιανε ασπρόμαυρη τη μισή σελίδα
όπου στηρίζονταν μεταξύ τους χαρούμενοι όλοι
με τους αγκώνες στους ώμους
όσων είχαν προλάβει μια θέση.
~Το περιεχόμενο του υπόλοιπου, Εκδόσεις Γαβριηλίδης 2011~
Photo: Loretta Lux
Ψυχοναύτες 