Άννα Νιαράκη, Πλάνες

.

Οι εχθροί που σε διαλέγουν για το σωστό λόγο είναι χρησιμότεροι από τους φίλους που σε διαλέγουν για τον λάθος.
Οι μέρες δεν είναι αρκετές. Οι νύχτες περισσεύουν.
Ο έρωτας αλλάζει πρόσωπο. Η θλίψη όχι.
Το όνομά σου είναι δικό σου.
Τα χείλη των άλλων, καθρέφτης ήχων.
Οι κριτικοί δεν διψούν για τίποτα.
Οι ποιητές πεθαίνουν όπως οι άλλοι.
Οι ποιητές είναι οι άλλοι.
Οι ποιητές δεν είναι οι άλλοι.
Μία πρόταση δεν είναι στίχος.
Ένας στίχος είναι μια ολόκληρη ζωή.
Η τελεία είναι προαιρετική. Η άνω όχι.
Όσο γράφω, οι λέξεις με κοροϊδεύουν.
Όταν τις κοροϊδεύω, δεν γράφω.
Θα ήθελα να ήξερες τι θες.
Ή να σε φτάνει που δεν ξέρεις.
Η νύχτα είναι ο κήπος των θαυμάτων.
Η μέρα το νεκροταφείο τους.
Η αλήθεια λέγεται ευθέως.
Η καθαρεύουσα δεν σε καθαρίζει.
Η απουσία δεν αντικαθίσταται.
Ο χρόνος είναι εραστής της φθοράς
Ποτέ δεν θα είσαι πιο σοφός από όσο είσαι τώρα.
Η μόνη ταυτότητα, η μνήμη.
Η γύμνια σου δεν καλύπτεται με ρούχα.
Δεν θα χορτάσεις ποτέ όταν παντού πεινάνε.
Ο ύπνος είναι η μακαριότητα των αθώων.
Η ποίηση δεν γράφεται.

~Ιχθυόφωνο, εκδ. Γαβριηλίδη 2015~

Shakespeare in Gangnam Style Sunglasses

via google

Άννα Νιαράκη, Πτώση

.

Να πέφτεις

–αυτό είναι το μυστικό–

με το σκοινί για το αλεξίπτωτο

στο ένα χέρι

και την καρδιά σου στο άλλο

Κι αν τίποτα από τα δύο δεν ανοίξει,

τα γόνατα στο στήθος

και το κεφάλι ανάμεσα

–λένε το τέλος

Θυμίζει τον έρωτα.

~Ιχθυόφωνο, εκδ. Γαβριηλίδη 2015~

Painting:Tom Chambers

Άννα Νιαράκη, Αποκεφαλισμοί

 

Στην άκρη του νήματος

ένα καινούργιο κουβάρι

ανέμιζαν οι απώλειες,

στο τέρμα του χρόνου

οι αποσωσμένες βροχές.

Στο δεύτερο δανεικό μου πρόσωπο

το σφραγισμένο χαμόγελο ενός άλλου

που στάθηκε κάποτε στον ίδιο καθρέφτη.

Ό,τι μ’ εξύψωσε

οι ήττες μου.

Στιγμές εγκιβωτισμένες σε πάγο.

Όλα τα ναι

που πειθήνια άπλωσαν

το λαιμό τους

στη λαιμητόμο των όχι.

~Το Μερίδιο των Αγγέλων , Παρίσι 2012~

Painting: Beksinski

.

.