.
Υπήρξα τράχηλος απόρων κορασίδων.
Γλωσσίδι σε φαγκότο.
Κομμωτής κομητών.
Υπέρ Μαγιακόβσκι πάντα εργάστηκα.
Σαν ανεβαίνοντας για Μόναχο
οι σκύλοι λετριστές με χαρακώσαν.
Αιμορραγούσε το μηλίγγι
η σύζυγός μου αυγάτιζε το κόλλυβο
ρουφούσε τον πικρό καφέ
το φρύδι της τραβιόταν
ξόβεργα βουβή να πιάσει πόνο
τα τέκνα και οι λοιποί συγγενείς απουσιάζαν.
Έτσι ορφάνεψε η Δαμασκός κι έγινε μαύρος τόπος.
Αrtwork: Art in the City, Prague, via google
.
.
.
.
Τεντώνοντας τα χέρια έξω απ’ τα σκεπάσματα, ο Plume εξεπλάγη καθόσον τα μέλη του δεν ‘βρισκαν το τοίχο. «Πάει καλά, σκέφτηκε, θα τον έφαγαν τα μυρμήγκια…» και ξανακοιμήθηκε.
Λίγο αργότερα, η σύζυγος του τον πιάνει και τον σκουντάει: «Κοίτα δω, βρωμοκηφήνα!», του λέει. «Όσο εσύ έπαιρνες τον υπνάκο σου, μας κλέψαν το σπίτι!». Στην πραγματικότητα, έγερνε ο ουρανός, στέγη και τοιχώματα, από πάνω τους και γύρω. «Ό,τι έγινε, έγινε», σκέφτηκε εκείνος.
Λίγο αργότερα, ακούστηκε ένας θόρυβος. Ένα τρένο ερχότανε καταπάνω τους μ’ όλη του την ταχύτητα. «Έτσι που τρέχει, σκέφτηκε, θα φτάσει σίγουρα πριν από μας», και ξανακοιμήθηκε.
Εν συνεχεία ξύπνησε απ’ το κρύο. Κολυμπούσε ολάκερος στο αίμα. Δίπλα του κειτόταν κομματιασμένη η γυναίκα του. «Το αίμα, σκέφτηκε, μόνο μπελάδες φέρνει· αν γινόταν να μην είχε περάσει εκείνο το τρένο, θα ήμουν ιδιαιτέρως ευτυχισμένος. Αλλά μιας και πέρασε ήδη…» και ξανακοιμήθηκε.
– Λοιπόν, είπε ο δικαστής, πως εξηγείτε το γεγονός ότι η σύζυγος σας χτυπήθηκε σε τέτοιο βαθμό ώστε να βρεθεί διαμελισμένη σε οχτώ κομμάτια, δίχως εσείς, που βρισκόσασταν δίπλα της, να μπορέσετε να κάνετε την παραμικρή κίνηση για να αποτρέψετε το κακό, και κυρίως δίχως να αντιληφθείτε καν το παραμικρό. Ιδού το μυστήριο. Ολόκληρη η υπόθεση συνοψίζεται σε τούτη τη λεπτομέρεια.
– Δυστυχώς, επ’ αυτού δεν δύναμαι να σας βοηθήσω, σκέφτηκε ο Plume, και ξανακοιμήθηκε.
– Η εκτέλεση θα λάβει χώρα αύριο. Κατηγορούμενε, έχετε τίποτα να προσθέσετε;
– Συγχωρείστε με, είπε, δεν παρακολούθησα την διαδικασία. Και ξανακοιμήθηκε.
Μετάφραση Ζ. Δ. Αϊναλής
Artwork: Beautiful and Dark Surreal Art, via Google
.
.
.
μια πόρτα που αναπνέει με ελβετικούς τρόπους
η ακολουθία των βλεφαρίδων σου
φιτίλια στα άχυρα των σπλάχνων
η άλλη γλώσσα της πυράκτωσης
είναι
το σώμα σου όταν κλειδώνεται
κι η αφιονιστική των υπονοούμενων
πληρεξούσια ιδέα
το φεγγάρι από μέσα σου επιθυμώ
να αντλήσω
όπως νερό απ το πηγάδι.
κι ύστερα χρόνος πυρρίχιος
να με γειώσει μ΄ ένα σέρτικο.
ο χειμώνας του φεγγαριού
θα έχει τελειώσει
με τη φωτιά στο στόμα.
.
δημοσιευμένο στο ηλ. περιοδικό Bibliotheque
http://www.bibliotheque.gr/article/53354
.
.
Ένα μέρος του έρωτα
(ή να προσθέσω κι ένα ίσως
–τιμής ένεκεν στην αμφιβολία–
ως ένα cogito ergo sum;)
μοιάζει με κάθοδο λαχτάρας
στον ιερό χώρο των σκορπιών.
Πάρε τους την ανάσα ολόγιομη απ΄ το κεντρί.
Ακίνητη να τη λαχταράς
όπως σε στάση μπαλαρίνας
ή σαν νεκρός.
Να περιμένεις έστω κάποια μουσική
Να ξεκινήσεις τον χορό.
Το σώμα περισπωμένη θέλει για να ζεσταθεί
όχι οξείες.
Και το εμπρός άφησέ το για τα λάβαρα.
Ανάσα-οπισθοφυλακή
Τόσο βαθιά όσο και η σιωπή.
Τι άλλο να κάνεις;
Πόθησε!
~Η χειρουργική των έσω ουρανών, εκδ. Ars Poetica,2014~
Artwork: Monica Piloni
.
.
10
Διαυγής Φεβρουάριος.
Σκουλαρίκι αν έχεις βαρύ
να το δώσεις αμέσως στον έμπορο
μήπως και ξαστερώσει το λάδι
μέσα στα ψίχουλα της φωνής
γιατί ο άσπρος αέρας
κακά μαντάτα για τους γεωκτήμονες
και του κλήρου την καταβόθρα θα εννοεί
που βρυχάται απαθής στη σολέα.
Καλοκαίρι ανάρπαστο
θα ξεσπάσει στο νότο.
Αν κουνηθεί το φρύδι σου ανεξήγητα
πυρκαγιές μακριά και κακία σαν τη χάλαζα
από την πέρα ήπειρο καταφθάνει
με τους σκοτωμένους ομογενείς.
Επειδή και το αίμα
─ όπως το γέλιο κι ο πόλεμος ─
είναι των ανδρών επιφώνημα
για να ξεφεύγουν την πλεξίδα της φωνής σου
και του στήθους σου την ελεύθερη αγκαλιά.
Γι’ αυτό στα πένθη τυλίγεις τα λόγια τους
και δένεις πίσω σφιχτά το μαλλί
όταν γονατίζεις Παρασκευές
θρηνώντας, τάχα, τον αγέννητο επιτάφιο.
Γι΄ αυτό παραδίδεσαι στο σεντόνι του
σε μια λίμνη του ιδρώτα αλφαβήτα
με το μέλλον προσκέφαλο παγωμένο.
Αρκεί να ξέρεις πως τα γέλια κι ο πόλεμος
είναι η πιο παλιά πατρίδα των ανθρώπων.
~Το βιβλίο της Μελανθίας, εκδ. Άγρα 2006~
Photo: Brook Shaden
Ψυχοναύτες 