[…]
Όι…τι γένιτι ιδώ ρα; λέου. Ρώτσα που δω, ρώτσα που κει κι στουν πάτου τάμαθα όλα.
Ου Νίκους έπιζιν σην Πανδώρα. Ικεί έμαθιν του κλαρίνου. Κι τόμαθιν τόσου καλά απ’ του μάθνισκιν κι σι άλλνους. Αυτός ου μ’κρός απούειδα να κάθιτι σ’μα τ’ ήταν απ’ τα Γριβινά κι μάθνισκιν του κλαρίνου για να παίζ’ στα πανηϋρια κι τσ’ς χαρές να βγαν’ παράδις. Σαν τάμαθα όλ’ αυτά, μι ακόλτσιν κι μένα να γραφτώ σην Πανδώρα. Τώρα άμα μι ρουτήστι γιατί αρά σι ακόλτσιν να γραφτείς σην Πανδώρα; Δεν θαρρώ να μπουρέσου να σας απαντήσου κι πουλύ σίγουρα. Ιά! ‘Ετσ’ μι ακόλτσιν κι δε μι ξιακόλτσιν ντιπ.
Τώρα, ύστιρα απού τόσα χρόνια π’ του ξανασκέφτουμι καλύτιρα, ιτότι μι’ν Πανδώρα ήταν ουλίγου σα νάθιλα να πέσου κι μι άμπουξαν. Ουλίγου ου αξάδιρφους μ’ ου Κώστας ου Ντάλας μι ‘ν παρέα τ’ μι τ’ς κιθάρις απόπιζαν στου ραδιουφουνικό σταθμό, ουλίγου ου αξάδιρφους μ’ ου Θύμιους πόπιζιν του ακουρντιόν στ’ άφκιαστου, ουλίγου η δασκάλα μ’ η Λέν’ η Μουμουτζιάινα π’ μ’ έβανιν όλου 10 σ’ ν’ ουδική, ουλίγου π’αντάμα μι τα’ συμμαθήτρια μ’ ν’ Καίτη τ’ Γκλούμπινα τραγούτσαμι τ’ν ‘’Ψαρουπούλα’’ στου Ουλύμπιου αμπρουστά στ’ς νουμαρχαίοι, στ’ς στρατηγοί κι στ’ς δημαρχαίοι στ’ς ιξιτάσεις σην πέμπτη δημουτικού, ουλίγου μι τουν Ναούμ’ του ζιρβό τουν ψάλτ’ στουν Αϊκουσταντίνου π’ μ’ έβανιν κι ίλιγα τουν Απόστουλου κι του ‘’Υπιρμάχου’’, είχα π’στέψ’ πούμαν έτοιμους μουσ’κός.[…]
~απόσπασμα από το Διήγημα ‘’Πανδώρα’’ στο γλωσσικό ιδίωμα της Κοζάνης. Το διήγημα έχει δημοσιευθεί ολόκληρο στο περιοδικό ΠΑΝΔΩΡΑ, τεύχος 14, 2004~
Painting: Luigi Bechi , The boy with the clarinet
.
.
Ψυχοναύτες 