Χάρις Κοντού, Αδικία

.

Ζηνοβία,

Θα σας αγαπήσω  τόσο που

η μάνα μου θ’αυτοκτονήσει κάτω από αιμοδιψή πλακό-

στρωτα

θα φυτρώσουν νούφαρα σε πτυελοδοχεία

τα κόκαλα θα γεμίσουν αρρώστια και πόνο

θα ματώσει ένα γυμνό παιδί κάτω απ’ το Θεό

το οινόπνευμα θα ρέει στο σώμα του ψαριού

θα αποτεφρωθεί η ανάσα ν’ανέβει η καμπύλη μου στηνεπιφάνεια

θα παίζω μαριονέτες στον Φάουστ και το χτικιό μου θ’αναβιώνει αθάνατο

θα γίνω στήθος κάτω από μαύρο ρούχο

θα γίνω το παντελόνι του πεθαμένου

τα πόδια θα γνέφουν στην αναπτέρωση

τα πεύκα θα σφίξουν τις παλάμες τους στο στόμα

τα δόντια μου είναι κόκκινα

Αχ, και δεν θέλω να μείνω ορφανός

~Οι κερασιές το Χειμώνα είναι μια κόκκινη επανάσταση, εκδ.Γαβριηλίδη, 2012~

Painting: Eugene de Blaas

.

.