Χάρις Κοντού, Αδικία

eugene-de-blaas-1843-1932-the-seamstress1

.

Ζηνοβία,

Θα σας αγαπήσω  τόσο που

η μάνα μου θ’αυτοκτονήσει κάτω από αιμοδιψή πλακό-

στρωτα

θα φυτρώσουν νούφαρα σε πτυελοδοχεία

τα κόκαλα θα γεμίσουν αρρώστια και πόνο

θα ματώσει ένα γυμνό παιδί κάτω απ’ το Θεό

το οινόπνευμα θα ρέει στο σώμα του ψαριού

θα αποτεφρωθεί η ανάσα ν’ανέβει η καμπύλη μου στηνεπιφάνεια

θα παίζω μαριονέτες στον Φάουστ και το χτικιό μου θ’αναβιώνει αθάνατο

θα γίνω στήθος κάτω από μαύρο ρούχο

θα γίνω το παντελόνι του πεθαμένου

τα πόδια θα γνέφουν στην αναπτέρωση

τα πεύκα θα σφίξουν τις παλάμες τους στο στόμα

τα δόντια μου είναι κόκκινα

Αχ, και δεν θέλω να μείνω ορφανός

~Οι κερασιές το Χειμώνα είναι μια κόκκινη επανάσταση, εκδ.Γαβριηλίδη, 2012~

Painting: Eugene de Blaas

.

.

Γιώργης Παυλόπουλος, Η σιωπή

2013-009_alyse_radenovic_1000

.

Η Σιωπή είναι μια άγνωστη

που έρχεται τη νύχτα.

Ανεβαίνει τη σκάλα

χωρίς να ακούγονται πατήματα

μπαίνει στην κάμαρα

και κάθεται στο κρεβάτι μου.

Μου φοράει το δαχτυλίδι της

και με φιλεί στο στόμα.

Τη γδύνω.

Μου δίνει τότε τις βελόνες

και τα τρία χρώματα

το κόκκινο το μαύρο και το κίτρινο.

Κι αρχίζω να κεντάω

πάνω στο δέρμα της

όλα όσα δεν σου είπα

και ποτέ πια δεν θα σου πω

Painting: Alyse Radenovic

.

.

Μαρία Κουλούρη, Στου Κάφκα

simone-held7

.

Αν αποφάσισες να μεταμορφωθείς, γίνε χώρος

 Δώσε μου καρέκλα και  κρεβάτι

 Άσε με να ξαπλώσω

Τόσες δίκες

Να τελειώσουν κάποτε

Σε γνώρισα παράθυρο

 Έγινες σκοτάδι

Σε είδα βροχή

Πέρασε κι αυτό

Οι πόνοι της γέννας

Σε κάνανε  μητέρα

Διάβασα τα έργα σου

Τα έφαγες

 Όπως εκείνος ο πατέρας τα παιδιά του

Να μια όμορφη  μέρα, είχα πει

Ήθελα να σκαρφαλώσω στα δέντρα

Ντράπηκα

Αν αποφάσισες  να μεταμορφωθείς, γίνε χώρος

Υπάρχει ακόμα ένας ήχος

Ήσυχος

Περιμένει να τον αφήσεις  να κοιμηθεί

Ζήσε αργά

Περιττό να το πούμε

Όλοι θα υποκύψουμε

Αυτός  είναι ο τελευταίος αφορισμός

Photo: Simone Held