Από νύχτα σε νύχτα
πάντα υπάρχει μια γέφυρα που την ξεπλένει.
Το νερό της μέρας.
Τη νύχτα
Αδειάζει το δωμάτιο
Χαράζει κύκλο από σιωπή
Και σέρνει την καρέκλα του στο κέντρο.
Από την τσέπη
Βγάζει ένα αόρατο κάτοπτρο
Και του μλά.
Κι είναι φορές που σπάζει αυτό
Σκοτεινή άμμος τινάζονται οι λέξεις
Και πέφτουν
Και πέφτει.
Η νύχτα παίζει το παιχνίδι της άμμου.
.
.
Τι θέλω εδώ σ’ αυτήν την άκρη;
Που άκρη δεν έχει
Στη χώρα του ήλιου με το ιδρωμένο κίτρινο
Τη φαγωμένη απ’ το χρόνο
Στη μυτερή ακίδα από ασβέστη
Μιας πέτρας ελάχιστης.
Τι θέλω εδώ;
~~~
Στα χέρια μάζευε το δρόμο
Σα ζύμη μαλακή του κόλλαγε στα δάχτυλα.
~~~
Συνήθως φτάνουμε
Μέχρι εκεί που τελειώνει ο δρόμος.
~~~
Έγραφε στίχους
Έκοβε νερό
Το πέταγε στο δρόμο.
(Τέταρτη νύχτα από τη συλλογή Άμμος, Μετρονόμος 2013)
Art: Mike Worall
.
.
Ψυχοναύτες 