Στέλλα Δούμου, Με όλα τους τα Θήτα Αναμμένα/ Αραβουργηματικά Ανθη

Αραβουργηματικά Ανθη- Α’μέρος

.

Η τελευταία ζώσα μέδουσα του Σύμπαντος.
Από το μάτι της -μπορείτε να το δείτε καθαρά-τρέχει Ουσία.
Ο μουεζίνης πίνει κάθε αυγή τρία μικρογραμμάρια .
Μετά, μπορεί και μιμείται φωνές πληγωμένων πουλιών που ψάχνουν τον θεό τους.

.

.

Μελίσσι δαντελώνει σε κερήθρες το σφαγμένο φως. Καλειδοσκοπικά παρατηρούνται μικροοργανισμοί.

Η μέδουσα εγκυμονεί τον μουεζίνη ανεπτυγμένο κατά δύο οχτάβες.

.

.

-Είστε λοιπόν της περιπατητικής σχολής?

-Ναι, μα χωρίς υποδήματα.

-Έχετε δίκιο, τα υποδήματα φέρνουν μαζί τους την απιστία  και μια σκόνη όλο θόρυβο κι εδώ έχει τόση χρωματιστή ησυχία σε τούτη την κοιλιά του επιβλητικού πλάσματος.

-Χωρίς αιδώ περπατώ ολόγυμνος από σάρκα ,σταματώ θαυμάζοντας τα παράξενα φυλλώματα .

Η μονόφθογγη άρια με γυρίζει στην μήτρα μου.

.

Στη στοά του Γαβριήλ

τρέχει ο Χρόνος με ξέπλεκα μαλλιά.

Διακοσμημένη με τις Λύσεις των Κύκλων του Σύμπαντος.

Σε μία από αυτές , κάποιος Λάζαρος είχε βάλει το χέρι του αποδομώντας τον Κύκλο της Ζωής.

Υστερα από αυτό, όλα ήταν εφικτά.

Ακόμα και οι φύτρες των χρωμάτων.

.